De stoel

Ding an sich – Ding für mich

(Immanuel Kant)

Deze serie gaat over oordeel en vooroordeel, over verharding van de maatschappij, de tweedeling, de sociale onrust.

Wat is het effect als we elkaar niet in de allereerste plaats identificeren als mens maar als iemand uit een bepaalde groep,  een andere religieuze achtergrond,  een ander ras?

De neiging om elkaar te beoordelen, stereotyperen op basis van religie, overtuiging of uiterlijke kenmerken neemt steeds meer toe.  Onbegrip over elkaar zorgt dat groepen en individuen zich ongehoord, ongezien, onbegrepen voelen.

 Aangewakkerd door groeperingen en politiek worden velen in de maatschappij bij voorbaat bestempeld. Zo ontwikkelen we onbewust vooroordelen. Een vooroordeel kan weer leiden tot  discriminerende denkbeelden en gedragingen.  Vooroordelen volgen een onbewust proces en hebben zelfs een functie. Ze zorgen ervoor dat we een (te) grote stroom aan informatie in pakketten opslaan in het geheugen. Ze simplificeren onze belevingswereld.

We kunnen wel ons eigen denken onderzoeken, onze vooroordelen leren kennen en die op waarheid  toetsen.

Dit werk kende voor de totstandkoming een democratische aanpak. De geportretteerde bepaalde de pose en het moment waarop één opname gemaakt werd.

De stoel is hier zowel fysiek als symbolisch.

En nu bevraag ik de kijker…..

Wat zie je?

Wat voel je?

Hoe lees jij het gedrag van de ander?

Wat zegt dat over jou?